در میان گونه گونه مرگ ها

تلخ تر مرگی ست، مرگ برگ ها

زان که در هنگامه ی اوج و هبوط

تلخی مرگ ست با شرم سقوط

وز دگر سو٬ خوش ترین مرگ جهان٬

زانچه بینی٬ آشکارا و نهان

رو به بالا و ز پستی ها رها

خوش ترین مرگی ست، مرگ شعله ها ...

شعر از شفیعی کدکنی

افــکار عاشقـانه ام را ،

جمـع که می کنـم …

دسته گلی می شود ،

شبیه تو ، برای تو …

وقتی کــه نیستی

شکـــــ دارم که بیایی

وقتی هم که می آیــــی

مطمئن نیستـــــــم که میمانی

وقتی هــــم که میروی

نمیدانم که باز میگردی یا نــه…

این دو دلــــــــی ها

دو راهـــــــی ها

دوگانگـــــی ها

مرا خواهد کشت..

بیـــــــــــا…

و یا

یک بار برای همیشه نیـــــــــــا…!

هواي فاصله سرد است،

من از كلاف دلم

برايت خيالي گرم ميبافم...

همیشه گفتی کاشکی اینجا بودی

کاشکی سرم رو شونت بود کاشکی ...

منم میگم کاشکی دلت با دلم بود ..

تمام روزهایی که

سرگرمیش بودم ،

زندگیم بود...

با تمام وجود گناه کردیم نه نعمت هایش را از ما گرفت و نه گناهانمان را فاش کرد بیندیش اگر اطاعتش بکنیم چه می شود.

زندگي هنر نقاشي بدون پاك كن است طوري زندگي كن كه حسرت داشتن پاك كن را نخوري

گفتم خدايا همنشينم باش گفت من مونس كساني هستم كه مرا ياد كنند گفتم چه آسان به دست مي آيي گفت پس آسان از دستم نده

دیشب با دوستم رفته بودم رستوان، روبروی تخت ما یه دختر و پسر نشسته بودن که پسره پشتش به تخت ما بود، معلوم بود باهم دوست هستن، اتفاقی چشمم به چشمه دختره افتاد، قشنگ معلوم بود پسره عاشقه دخترست، دختره شروع کرد به آمار دادن، سرمو انداختم پایین، دفعه بعدی تحریک شدم با نگاه بازی کردیم.
خلاصه یه کاغذ برداشتمو به دختره علامت دادم، با نگاهش قبول کرد، بلند شدن، پسره جلو رفت که حساب کنه دختره به تخت ما رسید دستشو دراز کرد کاغذ رو گرفت.
براش نوشته بودم… “خیـــــــلی پستی